16 March 2012
یادداشتی از آدرین جونز، كارمند وزارت امور خارجه بریتانیا كه در مراسم چهارشنبه سوری در لندن شركت كرده است.چند ماهی هست كه مشغول یاد گرفتن زبان فارسی و فرهنگ ایران هستم و به همین خاطر مشتاق بودم فرصتی به دست بیاورم تا از نزدیك ببینم كه ایرانی‌ها چطور رسوم مهم‌شان را جشن می‌گیرند.
روز ۱۳ مارس جامعه پرتعداد ایرانی‌های لندن مراسم مختلفی به مناسبت چهارشنبه سوری برگزار كردند. در یكی از این مراسم كه غروب آخرین سه‌شنبه سال، پیش از نوروز، برگزار می‌شود بیشتر از ۳۰۰ نفر در زمین فوتبال بارنت در شمال لندن گرد هم آمده بودند. از حاضران در این مراسم با بسته‌های آجیل پذیرایی می‌شد و آنها می‌توانستند و برای نوروز شیرینی خانگی هم بخرند و به خانه ببرند.
چیزی نگذشت كه صف‌هایی از چند گله آتش روشن شد؛ آتش‌های كوچكتر برای كودكان و آتش‌های بزرگتر برای بزرگترها و مردم هم به صف شدند تا از روی شعله‌ها بپرند و آرزو كنند و بگویند كه «سرخی تو از من، زردی من از تو» (البته سرخی آتش را كه به پوست تعدادی از شركت كنندگان می‌رسید می‌شد عیناً دید). بعد از ماه‌ها كرختی زمستان، پوستم واقعاً پریده رنگ بود و به همین خاطر دو دور كامل از روی همه شعله‌ها پریدم. متاسفانه به رغم تلاش‌های دوستی كه سعی می‌كرد به من یاد دهد كه چه كار باید بكنم، به قدری به سرعت از روی آتش‌ها پریدم كه در همه عكس‌هایی كه گرفتم تار و نامشخص افتادم. شاید هم بهتر شد.
داخل یك چادر بزرگ شلوغ و مملو از جمعیت مردم كاسه‌های آش می‌گرفتند و می‌خوردند. من اول نسبت به این معجون غلیظ سبز رنگ مقداری مشكوك بودم چون در ظاهر چندان اشتها برانگیز به نظر نمی‌آمد. اما طعم این آش آن قدر عالی بود كه حالا منتظرم تا زودتر فرصتی پیش بیاید و دوباره از این غذای ایرانی بچشم. در پس زمینه این مراسم موسیقی زنده تمام وقت در حال اجرا بود. مراسم واقعاً مراسمی خانوادگی بود و بچه‌ها و بزرگترها مشغول رقص بودند در حال كه دست‌هاشون رو از هم باز كرده بودند و طوری انگشت‌ها را می‌چرخاندند كه انگار داشتند لامپ‌هایی نامرئی را در هوا به سرپیچ می‌بستند. برنامه عصر با یك نمایش آتش‌بازی بزرگ در پیش زمینه آسمانی صاف به پایان رسید و احتمالاً هرمز (مشتری) و ناهید هم به فرخندگی در پس زمینه این نمایش سهیم بودند.
تشابهات این مراسم من را یاد شب آتش بازی در بریتانیا انداخت، مراسمی كه به نام «گای فاوكس» در روز ۵ نوامبر برگزار می‌شود؛ خانواده‌هایی پیچیده در لباس‌های گرم كه در این مراسم شركت می‌كنند، آتش و آتش‌بازی، و غذای گرم. البته مراسم ایرانی موسیقی و رقص و البته پریدن از روی آتش را هم اضافه بر همه این‌ها دارد. خوشبختانه در این مراسم هیچ مأموری از اداره «ایمنی و سلامت» هم ندیدم كه لذت این شب را از بین ببرد. فقط چندتایی غیرایرانی هم در این مراسم بودند كه باعث افسوس بود؛ عصر و شب جالبی را از دست داده‌اند.
نقل از:
http://ukforiranians.fco.gov.uk/fa/window-to-britain/
